تفاوت اینکونل 625 و اینکونل 718 چیست؟

امروزه بسیاری از پیشرفته‌ترین کاربردهای صنعتی، به‌ویژه در صنایع هوافضا، خودروسازی و نفت و گاز، به آلیاژهایی با استحکام و عملکرد فنی بی‌نظیر وابسته‌اند. در میان این مواد، دو سوپرآلیاژ شناخته‌شده به نام اینکونل 718 و اینکونل 625 (Inconel 718 and Inconel 625) قرار دارند. این آلیاژها در تولید محصولات متعددی که نیاز به استحکام بالا، مقاومت در برابر دمای زیاد و خوردگی دارند، استفاده می‌شوند. درک تفاوت‌های میان اینکونل 718 و 625 برای انتخاب سوپرآلیاژی که بهترین عملکرد را در فرآیند تولید ارائه دهد، ضروری است.

تاریخچه سوپرآلیاژها

تاریخچه تولید سوپرآلیاژها به دهه‌های 1950 و 1960 بازمی‌گردد، زمانی که پژوهشگران با ترکیب مولیبدن و نیوبیوم با نیکل، آلیاژهای بسیار مستحکمی تولید کردند. ابتدا، توسعه آلیاژ اینکونل 625 با هدف ساخت لوله‌های بخار قوی برای نیروگاه‌های بخار آغاز شد. با این حال، تحقیقات به‌طور تصادفی منجر به کشف سوپرآلیاژ دیگری به نام اینکونل 718 شد.

اینکونل 718 (Inconel 718) به سرعت به دلیل کاربردهای مفید آن در صنایع هوافضا، به‌ویژه موتورهای هواپیما، در سال 1962 ثبت اختراع شد. در همان سال، اینکونل 625 نیز ثبت اختراع شد. با کاهش اهمیت لوله‌های بخار، استفاده از اینکونل 625 (Inconel 625) بیشتر بر کاربردهای هوافضا و سایر صنایع متمرکز شد.

مشخصات اینکونل 718 و 625

اینکونل 718 و 625 ویژگی‌های مشترکی با دیگر اعضای خانواده آلیاژهای اینکونل و همچنین آلیاژهای نیکل و فولاد ضدزنگ دارند. با این حال، تفاوت‌هایی دارند که آن‌ها را برای کاربردهای خاص متمایز می‌کند.
ویژگی‌های اینکونل 625

اینکونل 718 و اینکونل 625 بسیاری از ویژگی‌های خانواده آلیاژهای اینکونل را به اشتراک می‌گذارند و به طور کلی، خواص مشابهی با خانواده آلیاژهای نیکل و فولاد ضدزنگ دارند. با این حال، تفاوت‌های قابل توجهی نیز دارند که آن‌ها را برای کاربردهای خاص متمایز می‌کند.

این آلیاژ عمدتاً از نیکل و کروم تشکیل شده است.
حاوی مولیبدن و نیوبیوم است که استحکام کششی بالا و مقاومت به خوردگی (از جمله مقاومت در برابر خوردگی شکافی) را فراهم می‌کنند.
حضور کلمبیوم (کلمه قدیمی نیوبیوم) و مولیبدن باعث می‌شود این آلیاژ در محیط‌هایی با دمای بسیار پایین (سرمای شدید) یا دمای بسیار بالا مقاوم باشد.
اینکونل 625 می‌تواند استحکام خود را در دماهایی تا 2000 درجه فارنهایت (حدود 1093 درجه سانتی‌گراد) حفظ کند.
بر اساس گزارش‌های فنی، مقاومت خوبی در برابر اکسیداسیون و کربوریزاسیون نشان می‌دهد.