مراحل اجرای فونداسیون

مراحل اجرای فونداسیون

برای اجرای صحیح یک فونداسیون، مراحل زیر باید طی شود:

1- تعیین عمق فونداسیون

به طور معمول فونداسیون ها در عمق 3 فوت (0.9 متر) در خاک قرار دارند. با این حال، عوامل مختلفی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. اگر در حال حفاری در خاک با رطوبت بالا هستید، باید بیشتر در خاک حفاری کنید. اگر فونداسیون شما نزدیک یا در دامنه تپه باشد، همین امر صادق است.

یک روش ساده برای آزمایش میزان رطوبت در خاک شما وجود دارد. یک قوطی خالی را داخل خاک گذاشه و سه اینچ فضا در بالای قوطی بگذارید. بقیه قوطی را با آب پر کنید. صبر کنید تا آب به خاک برسد و این کار را تکرار کنید. زمان لازم برای خیساندن آب را اندازه بگیرید. هر زمانی که کندتر از 1 اینچ در ساعت باشد به این معنی است که سطح رطوبت بسیار پایینی است. البته این روشی تخصصی نبوده و برای اطمینان بیشتر باید با متخصصان مربوطه در میان گذاشته شود. آنها با ابزارهای دقیق و آزمایشات، مقدار دقیق رطوبت و نیز عمق فونداسیون را مشخص می کنند.

2- خاکبرداری

خاکبرداری محل فونداسیون و یکنواخت کردن سطح زمین بسیار مهم بوده تا یک سازه یکپارچه حاصل شود. چراکه در غیر این صورت، سازه دچار نایکنواختی در ارتفاع شده و این حالت تا انتهای ساخت ساختمان از بین نخواهد رفت.

3- تهیه و پیاده سازی نقشه فونداسیون

انجام این کار قبل از شروع بسیار مهم است. پس از ایجاد یک سطح هم تراز، امکان پیاده سازی نقشه و نیز مشخص کردن محدوده های فونداسیون فراهم می شود. پس از نقشه کشی، مطابق با نقشه، روی زمین و در محل ساخت با استفاده از گچ محل های مناسب ترسیم می شوند تا در مرحله بعدی، مطابق با آن گودبرداری انجام شود.

4- گودبرداری

پس از پیاده سازی نقشه فونداسیون، نوبت به گودبرداری زمین می رسد. این کار با تعیین عمق فونداسیون انجام می شود. باید توجه داشت که ممکن است هنگام گودبرداری، دیواره ها ریزش کنند و بنابراین افزایش استحکام دیواره ها اهمیت بسزایی دارد. از طریق اجرای جزء به جزء می توان تا حد امکان این مشکل را برطرف کرد. این تکنیک شامل اجرای ستون ها در وهله اول بوده و سپس با گودبرداری تدریجی، بقیه مراحل اجرا می شوند.

5- اجرای بتن مگر

بتن مگر به منظور ایجاد یک سطح هموار و یکنواخت و نیز جدا کردن سطح زمین اطراف از محل فونداسیون اعمال می شود. ضخامت بتن مگر با توجه به نیاز و یا عدم نیاز به زیر سازی، متغییر می باشد. اگر زیرسازی نیاز نباشد، می توان ضخامت 10 تا 15 سانتی متر را برای بتن مگر درنظر گرفت اما اگر زیرسازی نیاز باشد، این مقدار کمتر و یا بیشتر می شود. در صورتی که زیرسازی کم باشد، باید ضخامت بتن مگر افزایش یابد و اگر زیرسازی نیاز به ارتفاع بیشتری باشد، باید با استفاده از ملات و سنگ، لایه چینی انجام داد.

6- آرماتور بندی

آرماتور بندی فرآیندی شامل قرارگیری میلگرد ها و سایر محصولات فولادی در کنار یکدیگر با ترتیبی خاص بوده که توسط بست های فلزی و یا جوشکاری به یکدیگر متصل می شوند. این امر به منظور افزایش استحکام و پایداری سازه بسیار مهم می باشد. باید توجه داشت که فاصله میلگرد ها تا سطوح آزاد اطراف نباید از 4 سانتی متر کمتر شود.

7- قالب بندی

استفاده از تخته هایی به منظور ساخت دیواره در اطراف آرماتورها تا در مراحل بعدی بتوان عمل بتن ریزی را بین آنها انجام داد. بدین منظور باید از تخته هایی با ضخامت حداقل 5/2 سانتی متر استفاده کرد و نیز حتما باید روزنه هایی برای خروج آب اضافی در هنگام قالب بندی با تخته ها در نظر گرفت. این عمل دارای مزایایی ازجمله حفظ شکل بتن، تحمل وزن بارهای انتقالی، حفاظت از بتن در برابر صدمات مکانیکی و نیز جلوگیری از کاهش رطوبت بتن تا قبل از خشک شدن آن می باشد.

8- اعمال صفحه کف ستونی

این صفحات به منظور اتصال بهتر ستون ها به فونداسیون مورد استفاده قرار می گیرند. از ویژگی های این صفحات می توان به وجود سوراخ هایی در سطح آن اشاره کرد که سوراخ های اطراف برای اتصال به آرماتور به کار برده می شوند. انجام هواگیری در زیر صفحات کف ستونی ضروری بوده تا فضای خالی در آنجا وجود نداشته باشد و زمینه های نشست از ناحیه ستون ها فراهم نشود.

9- بتن ریزی

بتن ریزی به همراه آهک باید به گونه ای انجام شود که بتن به خوبی در بین میلگردها قرار گیرد. بتن قابل استفاده باید به خوبی هم زده شود و از بالا نیز خالی نشود تا دانه بندی آن به هم نریزد و در صورتی که فاصله زیاد است، بهتر است از ابزاری به نام شوت که ناودانی هایی فلزی هستند، استفاده شود. جهت متراکم سازی بتن نیز از ویبره استفاده می شود. همچنین ویبره وظیفه خروج هوا از داخل بتن را نیز برعهده دارد.