عوامل مؤثر بر مقاومت در برابر اسیدها

مقاومت ورق استیل 304 به‌شدت به شرایط کاری وابسته است. هرچه غلظت و دمای اسید افزایش یابد، احتمال تخریب لایه پسیو و کاهش مقاومت فلز بیشتر می‌شود. این موضوع در اسیدهایی مثل سولفوریک بسیار مشهود است. یون‌های کلرید نیز یکی از بزرگ‌ترین دشمنان استیل 304 محسوب می‌شوند، زیرا حضور آن‌ها باعث شکست لایه پسیو و آغاز خوردگی حفره‌ای می‌شود. علاوه بر شرایط محیطی، کیفیت سطح ورق هم اهمیت دارد. سطوحی که پرداخت و پولیش شده‌اند، مقاومت بهتری در برابر خوردگی نشان می‌دهند زیرا سطح آن‌ها صاف‌تر است و نقاط تمرکز خوردگی کمتر وجود دارد. همچنین وجود تنش‌های مکانیکی یا خستگی فلز می‌تواند موجب تشدید پدیده ترک‌زایی در محیط‌های خورنده شود.

تأثیر عملیات ساخت و جوشکاری

روش‌های ساخت و فرآیند جوشکاری تأثیر مهمی بر عملکرد ضدخوردگی ورق استیل 304 دارند. گرید 304L به دلیل درصد پایین‌تر کربن، در هنگام جوشکاری کمتر دچار پدیده حساس‌شدن یا سنسیتایزیشن می‌شود. این بدان معناست که احتمال خوردگی بین‌دانه‌ای در قطعات ساخته‌شده از 304L بسیار کمتر است. در مقابل، اگر از ورق 304 معمولی استفاده شود و جوشکاری بدون رعایت اصول انجام گیرد، رسوب کربیدهای کروم در مرز دانه‌ها شکل می‌گیرد و مقاومت فلز به شدت افت می‌کند. به همین دلیل انتخاب نوع مناسب آلیاژ و انجام عملیات حرارتی پس از جوشکاری می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در افزایش دوام قطعه داشته باشد.